Hoe ontstaat mensenleven?
“Het lichaam van de mens, dat ook is opgebouwd uit elementen, is in de meest volmaakte vorm samengesteld en vermengd, het is de meest solide constructie, de edelste combinatie en de meest volmaakte materiële bestaansvorm.”
Die perfectie komt tot uitdrukking in de eigenschappen, elegantie en het functioneren van de mens, die we verderop in deze berichten nauwkeurig zullen onderzoeken.
En net als bij planten- en dierenleven, zal als de samenstelling wordt verbroken, ons lichaam ophouden met leven (het gaat dood) en zullen de bouwstenen/elementen ervan uiteindelijk in de bouwstenenvoorraad van de natuur terugkeren.
Net als bij de planten en dieren kan het leven van ons lichaam dus zo worden uitgebeeld:
Wat zijn de kenmerkende eigenschappen van mensenleven?
Dit hoogste levende bestaansrijk omvat de eigenschappen van alle lagere rijken: die van het minerale rijk, plùs alle eigenschappen van het plantenleven, plùs alle eigenschappen van het dierenleven, plùs als extra kenmerkende eigenschap: ja …wat eigenlijk, extra?
Ja, wat zijn eigenlijk die extra, kenmerkende vermogens van ons mensen, ten opzichte van dieren, die we hier zouden verwachten?
Want eerder hebben we in de planten- en dierenwereld – bovenop de minerale wereld – al een twee- en drie-trapsraket herkend, dan verwachten we nu toch de vierde trap? De mens als vier-trapsraket dus. Waar vinden we dat hogere niveau dan – als we net als bij de planten en dieren, naar onze uiterlijke kenmerken blijven kijken?
Nou, we zien al snel dat ons lichaam uit dezelfde elementen is opgebouwd en dezelfde soort opbouw en organen heeft als veel zoogdieren: met vergelijkbare DNA-structuur, spieren, organen, energiehuishouding, ademhaling, bloedsomloop, voortplantingssysteem, enz. Nee, dáárin zien we geen dramatische verschillen met wat we in het dierenrijk aantreffen.
En we hebben ook dezelfde vijf zintuigen als de dieren, ook niet echt bijzonder dus. Sterker nog: onze menselijke zintuigenvermogens worden ruim overtroffen door die van dieren. En bovendien zijn we minder sterk, minder snel, we kunnen niet vliegen, niet twee kilometer diep duiken, en… noem maar op! Nee, in lichamelijk eigenschappen staat het dierenrijk duidelijk boven ons.
En op het gebied van gedrag dan? In het vorige hoofdstuk staat dat dieren ‘hogere eigenschappen’ hebben, ingeboren gedragspatronen, en een heel eigen functioneren op basis van anatomie, biologie en evolutie. Bijvoorbeeld: zoeken naar eten en drinken, een nest bouwen, zich voortplanten en zorgen voor de nakomelingen, thuis raken in de omgeving (territorium uitzetten). Bij dieren zien we ook onder meer: instinct (= aangeboren gedrag), geheugen (= onthouden van gebeurtenissen), leren (= aanpassen van gedrag, dresseren), samenwerking met soortgenoten, lid zijn van een groep, ‘leiders en volgers’ (pikorde), het recht van de sterkste, vechten om eten en bezit, angst, agressie, stelen, vluchten bij gevaar, gewond raken, pijn lijden, enz. enz.
Nou, al dit type eigenschappen van dieren komen ons toch ook wel heel bekend voor bij mensen! Ik zou zeggen: trek die dieren maar een spijkerbroek en een T-shirt aan! – want we zien in de mensen precies diezelfde dieren-eigenschappen.
Dit is toch wel wat teleurstellend? Want: wat is er dan toch zo bijzonder aan ons mensen? Vormen wij mensen dan wel een apart levend bestaansrijk, boven de dieren en planten?
Ai!, hebben we ons nu soms klem gepraat? Ons uitgangspunt was toch om aan te tonen dat mensen volstrekt uniek zijn, en nu….?
Welke typische menseigenschappen – anders dan onze lichamelijke eigenschappen – zien we dan tot nu toe over het hoofd?
Snel naar het volgende hoofdstuk!