Ja, de materiële wereld, waarin wij leven, is inderdaad een grote bouwdoos met oneindig veel ‘bouwsels’, allemaal opgebouwd uit een complexe, gigantisch grote bouwstenen-voorraad. En die bouwstenen noemen we: de elementen, of chemische elementen.
Daar zijn er ruim 120 verschillende van. We kennen er allen minstens wel een paar bij naam: waterstof, koolstof, zuurstof, ijzer, koper, goud, lood, chroom, kalk, chloor, enz.
Het is nog pas ongeveer 150 jaar geleden dat wij hebben ontdekt dat al die elementen in één planmatig geordend systeem gerangschikt zijn, we noemen dat: het periodiek systeem der elementen. Voor meer informatie hierover verwijs ik graag naar o.a.: http://nl.wikipedia.org/wiki/Periodiek_systeem. Het daar afgebeelde schema, waarin alle elementen netjes geordend weergegeven zijn, is m.i. niets minder dan een triomf van het menselijke verstand! Alsof we in de keuken van de Schepper gluren.
Daarmee konden wij mensen ons voor het eerst enigszins een beeld vormen van de wereld waarin we rondlopen, en wisten we wat er ‘binnen de buitenkant der dingen’ schuilging.
Voor ons verhaal is van belang dat we dit gaan zien:
letterlijk alle vormen die we in de wereld aantreffen, zijn bouwsels, allemaal opgebouwd uit die reusachtige elementenvoorraad waarin wij rondlopen.
Ja, het complete eindeloze heelal zelf, met alle sterrennevels, melkwegen, zonnestelsels, sterren, planeten, inclusief onze Aarde en alles wat erop bestaat: rivieren, bergen, stenen, planten, dieren en mensen: alles is allemaal opgebouwd uit elementen, net als LEGO-bouwsels van LEGO-steentjes, hebben we al eerder gezien.
We kunnen aan dit denken in bouwstenen misschien gemakkelijker wennen, door ons te realiseren dat die bouwstenen: de elementen (atomen), echt ònvoorstelbaar klein zijn.
Als we bijvoorbeeld – in onze fantasie – een koolstofatoom zouden kunnen vergroten tot de afmeting van een walnoot (2-3 cm), dan zouden we dat atoom 300 miljoen keer moeten vergroten. Met diezelfde vergrotingsfactor zou zo’n walnoot net zo groot als de Aarde worden! En als we losse koolstofatomen naast elkaar zouden kunnen leggen, zouden er nog altijd 200.000 passen op de dikte van een mensenhaar.
Die wereld van de atomen is daarom totaal verschillend van onze normale belevingswereld. En omdat we die minuscule aparte bouwstenen met onze ogen niet kunnen zien, is het ook net alsof de dingen niet opgebouwd zijn. Toch is dat wel zo. Denk bijvoorbeeld aan een foto van de zandduinen van de Sahara-woestijn. We zien de golven en hoge heuvels in die zandvlakte, maar vergeten daarbij vaak dat die allemaal uit hele kleine zandkorreltjes zijn opgebouwd, die op de foto per stuk niet zichtbaar zijn. Ja, we zijn gewend alleen de buitenkant van de dingen te zien. (Gelukkig maar?: we zouden suf worden van al dat kleine gekrioel!).
En als we vervolgens nòg beter kijken naar de dingen op onze unieke planeet Aarde en daarbuiten, zien we dat er VIER verschillende typen bouwsels zijn. Die zijn weliswaar opgebouwd uit dezelfde standaard-elementen, maar ze zijn totaal verschillend in eigenschappen. Veel mensen zien de wereld van bestaan als één grote pot soep, waarin alles op één niveau door elkaar heen beweegt, maar dat klopt niet! Want die vier soorten bouwsels vormen echt vier verschillende bestaansrijken:
1) het minerale rijk – het basis rijk, het ‘levenloze’ rijk van de elementen
2) planten
3) dieren
4) mensen
We gaan die stuk voor stuk nader bekijken. Eerst in hoofdstuk 3: het minerale rijk.